Pies czy suka – czyli jak rozpoznać płeć psa?

Każdy, kto decyduje się na adopcję lub kupno psa staje przed ważnym dylematem: pies czy suka? Płeć psa, tak samo jak każdego innego zwierzęcia ma duży wpływ na decyzję o przygarnięciu danego czworonoga. Jak więc rozpoznać płeć małego szczeniaka i jaki ma ona wpływ na jego późniejsze zachowanie?

Suczka czy pies – na pierwszy rzut oka może wydawać się to bardzo łatwą kwestią do rozpoznania. Pieski, jako przedstawiciele męskiego gatunku mają odmienne narządy płciowe od suczek. Narządy te u dorosłych osobników są widoczne gołym okiem. Co ciekawe, u szczeniaków, zwłaszcza kilkutygodniowych, rozpoznanie płci nie zawsze jest tak proste i oczywiste. Jakie są podstawowe różnice pozwalające określić płeć szczeniaka?

U każdego gatunku płeć młodych osobników rozróżnia się za pomocą organów płciowych. Wygląd i zachowanie noworodków zazwyczaj nie pozwala na stuprocentowe rozróżnienie płci, stąd też konieczne jest bliższe przyjrzenie się narządom płciowym. U piesków również występuje różnica w narządach płciowych, które jednak w pierwszych dniach lub tygodniach życia są nieco trudniejsze do rozpoznania niż na późniejszym etapie życia psa. Na co jednak należy zwrócić szczególną uwagę i jak rozpoznać płeć psa?

Pies czy suka – jak rozpoznać płeć za pomocą narządów płciowych?

Główną różnicą pomiędzy samcem a suką jest obecność lub brak prącia, które u piesków występuje na brzuchu. Tak jak u człowieka, pies posiada prącie oraz jądra, które stają się dobrze widoczne u dorosłych psów. U szczeniaków jądra początkowo są schowane i jedynym charakterystycznym elementem dla tej płci jest właśnie niewielkie prącie znajdujące się na środku brzuszka.

U bardzo młodych suczek występuje jednak podobny narząd płciowy, który często mylony jest z prąciem. Narządy płciowe suczki znajdują się jednak znacznie niżej, bliżej odbytu, pomiędzy nogami. Najlepiej jest położyć szczeniaczka na plecach i sprawdzić, w którym miejscu znajdują się narządy płciowe. Jeśli są wyżej, oznacza to, że masz do czynienia z samcem, jeśli niżej, to Twój szczeniak jest suczką.

To zadanie jest znacznie łatwiejsze, kiedy w miocie pojawia się kilka piesków różnej płci. Wtedy, na zasadzie porównania można szybko rozróżnić który szczeniak to pies, a który to suczka.

Pies czy suka – czy liczba sutków ma znaczenie?

Przyjęło się również uważać, że płeć szczeniaka można rozróżnić dzięki liczbie sutków, jakie znajdują się na całej długości brzuszka. Nie jest to jednak prawdą. Ilość sutków uzależniona jest od rasy i wielkości psa. Nie ma ona nic wspólnego z rozpoznaniem płci.

Oczywiście sutki suczki przeznaczone są do karmienia, jednak stają się one aktywne dopiero w dorosłym życiu, w czasie ciąży. U samców sutki też występują, ale nigdy nie stają się aktywne. Występowanie i liczba sutków nie jest więc żadnym rozróżnieniem pomiędzy płcią u psów.

Jak rozpoznać płeć psa poprzez sposób sikania?

Istnieje jednak jeszcze jeden sposób, aby rozpoznać jaka płeć trafiła się w miocie – pies czy suka. Jak rozpoznać ją u małych piesków? Oprócz widocznych narządów płciowych pies i suczka różnią się miedzy sobą sposobem sikania. U dorosłych piesków różnica ta jest bardzo widoczna – suczki sikają na siedząco, a samce na stojąco, podnosząc jedną nogę. Szczeniaki obu płci sikają podobnie, ale z drobnymi różnicami, które można wyłapać przy bliższej obserwacji.

Nie zdziw się, że małe psy obu płci sikają na siedząco. Zarówno suczki, jak i małe pieski nie mają jeszcze silnych mięśni, stąd małe pieski nie potrafią jeszcze sikać za pomocą uniesionej nogi. Robią to na wpół siedząco, w podobny sposób jak suczki. Różnica jednak polega na tym, że suczki kucają bardzo nisko i ich pupa niemal styka się z ziemią, podczas gdy młode samce zachowują sporą odległość od ziemi. Samce sikają też znacznie częściej niż suczki. Obserwując więc tę jedną czynność, jesteś w stanie rozpoznać płeć szczeniaka w danym miocie.

Suczka czy pies – różnice w zachowaniu

Jakie różnice są widoczne u dorosłych osobników? Czy to suczka czy pies – jak rozpoznać płeć psa po jego zachowaniu i jakie ma ona znaczenie dla Ciebie jako właściciela? Przyjęło się uważać, że płeć psa w dużym stopniu determinuje jego zachowanie. Samce uważane są powszechnie za bardziej agresywne od suczek.

Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy mamy do czynienia z dwoma suczkami, z których przynajmniej jedna jest tuż przed cieczką. Opowieści na temat agresji u suczek nie zawsze są zgodne z prawdą. Podobna sytuacja jest z resztą u samców. U obu płci agresja łączy się raczej z daną rasą, uwarunkowaniami genetycznymi i sposobem wychowania, a nie z płcią samą w sobie.

Mówi się, że suczki z założenia mają więcej damskich cech, takich jak delikatność, pewną subtelność i tendencję do łagodnego zachowania. Psy natomiast są z natury bardziej ciekawskie, towarzyskie, mniej zdystansowane i bardziej chętne do wybryków, zwłaszcza jeśli w pobliżu kręci się suczka w czasie cieczki.

O psach mówi się, że są urodzonymi stróżami i obrońcami, suczki natomiast to typowe domatorki, którym najlepiej jest w otoczeniu bliskich osób. Nie wszystkie te założenia znajdują potwierdzenie przy każdym pojedynczym osobniku. Tak, jak w przypadku ludzi, czy innych zwierząt, u psów również występują indywidualności, które wymykają się ze wszelkich schematów i stereotypów.

Czy płeć psa ma znaczenie?

Czy płeć psa rzeczywiście jest tak ważnym kryterium przy wyborze szczeniaka? Jeśli wybierasz daną płeć tylko i wyłącznie ze względu na obiecane zachowanie, które jest do niej przypisane, niech nie zaskoczy Cię późniejszy rozwój indywidualnych cech Twojego pupila. Może okazać się, że łagodna i przyjazna suczka, na którą liczyłeś, jest wulkanem energii i niezłą łobuziarą, a jej brat pies wcale nie staje się agresywny na widok obcego człowieka.

Pies czy suka – ostatecznie płeć nie ma aż takiego znaczenia, jakiego nadaje jej się przy wyborze danego osobnika. Uciążliwości związane z cyklem suczki czy z uciekaniem psa goniącego za suczką można rozwiązać na drodze zdrowej i zalecanej kastracji/sterylizacji. Reszta cech osobowości zależy w bardzo dużej mierze od rasy, genów i indywidualnego wychowania psa. Warto więc przekonać się do obu płci i zostać mile zaskoczonym przez ich niespodziewane usposobienie.

Facebook

Pinterest

Twitter

Linkedin

email

Print